As probas non destrutivas (NDT) son unha técnica utilizada para detectar defectos internos en materiais ou compoñentes sen comprometer a súa integridade. Para os compoñentes industriais, como os forxados, as probas non destrutivas xogan un papel importante para garantir a calidade e a fiabilidade.
A continuación móstranse varios métodos de proba non destrutivos comúns aplicables ás forxas:
Probas de ultrasóns (UT): Ao enviar pulsos de ondas sonoras de alta frecuencia aos forxados, detéctanse ecos para determinar a localización, tamaño e morfoloxía dos defectos internos. Este método pode detectar fendas, poros, inclusións e outros problemas nas forxas.
Proba de partículas magnéticas (MT): despois de aplicar un campo magnético á superficie dunha forxa, as partículas magnéticas son dispersas sobre ela. Se hai fendas ou outros defectos na superficie presentes, as partículas magnéticas acumularanse nestes defectos, visualizándoos así.
Proba de penetración líquida (PT): recubrir a superficie dunha forxa cun líquido permeable para enchela de defectos e eliminalos despois dun período. Despois, o axente de desenvolvemento aplícase para permitir que o líquido permeable penetre e forme indicacións visibles no lugar da greta ou do defecto.
Probas de raios X (RT): Usando raios X ou raios gamma para penetrar en forxa e formar imaxes en películas fotosensibles. Este método pode detectar defectos como cambios de densidade e gretas dentro das forxa.
O anterior só enumera varios métodos de proba non destrutivos comúns, e o método adecuado debe seleccionarse en función do tipo de forxa, os requisitos de especificación e a situación específica. Ademais, as probas non destrutivas normalmente requiren formación profesional e operadores certificados para garantir a correcta execución e interpretación dos resultados.
Correo electrónico:oiltools14@welongpost.com
Graza Ma
Hora de publicación: 03-xan-2024
